The passions had to be rendered through the movements of the human figure (Van Mander); however it was an Italian cliché that Netherlandish artists were not able to depict figures properly. This article demonstrates how Rembrandt from his earliest works promoted the image of being the master of the lijdingen des gemoeds. Throughout his career Rembrandt aspired to surpass the artists of antiquity and the Italians through the portrayal of the passions to arouse the strongest possible empathy in the viewer, as Huygens immediately recognised. It is argued that concepts grafted onto classical rhetoric, such as oogenblikkige beweging (a term of his pupil Van Hoogstraten; a violent movement due to a sudden reversal of emotion that involves the viewer forcefully) were paramount in his earlier period, and in which one finds parallels with the Senecan-Scaligerian tragedies popular at that time. In contrast, in his later works Rembrandt avoided any movement, realising that the depiction of violent motion undermines the persuasiveness of the still image; he forces the viewer to imagine the inner conflicts in the minds of the protagonists who recognise their fate. To engage the viewer powerfully through a radical ‘from life’ ideology (situating himself in a northern tradition) was for Rembrandt a central concern in his continuous competition with the greatest exponents of his art (Titian, Rubens). Hoe Rembrandt schilders uit de Oudheid, de Italianen en Rubens overtrof als meester van de ‘lijdingen des gemoeds’.De passies dienden te worden verbeeld door middel van de bewegingen van de ledematen van de menselijke figuur (Van Mander), maar het was een Italiaanse gemeenplaats dat noorderlingen slecht waren in het schilderen van figuren. In dit artikel wordt gedemonstreerd hoe Rembrandt zich vanaf zijn vroegste werk nadrukkelijk presenteerde als dé meester van de ‘lijdingen des gemoeds’ en gedurende zijn gehele carrière ernaar streefde om door middel van de verbeelding van de passies en het opwekken van een zo groot mogelijke empathie bij de toeschouwer de schilders uit de Oudheid en de Italianen te overtreffen, zoals Huygens direct onderkende. Beargumenteerd wordt dat een op de klassieke retorica geënt begrip als ‘oogenblikkige beweeging’ (een term van zijn leerling Van Hoogstraten: een heftige beweging veroorzaakt door een plotselinge omslag van emotie die de toeschouwer meebeleeft) voor zijn vroegere werk cruciaal was, waarbij parallellen met de in die tijd populaire Senecaans-Scaligeriaanse tragedie zijn aan te wijzen. In zijn latere werk vermijdt hij daarentegen elke beweging, zich realiserend dat de uitbeelding van heftige beweging de overtuigingskracht van het stilstaande beeld ondermijnt, en dwingt hij de toeschouwer zich in te leven in de innerlijke conflicten van figuren die hun lot doorzien. Het krachtig betrekken van de toeschouwer bij het voorgestelde door middel van een radicale ‘naar het leven’ ideologie, waarmee hij zich in een Noordelijke traditie plaatste, stond voor Rembrandt altijd centraal bij zijn permanente wedijver met de groten in zijn vak (Titiaan, Rubens).
展开▼
机译：激情必须通过人物的动作来表现（范·曼德）；但是，这是意大利的陈词滥调，荷兰艺术家无法正确描绘人物。本文展示了伦勃朗最早的作品如何提升了成为lijdingen des gemoeds大师的形象。惠更斯立即意识到，伦勃朗在整个职业生涯中都渴望通过描绘热情来唤起观众最大的同情，从而超越古代艺术家和意大利人。有人认为，嫁接到古典修辞学上的概念，例如oogenblikkige beweging（他的学生Van Hoogstraten的学期；由于突然突然的情感反转而引起的剧烈运动，强烈地牵涉到了观看者）在他的早期时期是至关重要的。发现与当时流行的塞内加-斯卡里格里亚悲剧的相似之处。相反，伦勃朗在后来的作品中避免了任何运动，意识到暴力运动的描绘破坏了静止图像的说服力。他强迫观众想象认识命运的主角的内心冲突。对于伦勃朗而言，要通过激进的“来自生活”的意识形态（使自己处于北方传统）来强有力地吸引观众，这是伦勃朗在与他的艺术最伟大的代表人物（提香，鲁本斯）的持续竞争中的一个主要关注点。 Hoe Rembrandt子公司uit de Oudheid，de Italianen en Rubens过度拥挤meester van de'lijdingen des gemoeds'。de passies dienden te worden verbeeld门Middel van de bewegingen van de ledematen van de menselijke figuur（范·曼德），马尔·黑瑟吉尔·普拉特斯·达·诺尔丁林根·斯莱奇特伦勃朗·齐格·范纳兹·雷恩·布兰德·希奇·范纳兹·齐恩·弗罗格斯特·维克·纳德鲁克凯利耶克·德雷斯特·德·梅斯特·范·德·德·梅斯特尔·范德利赫丁根·德·吉莫德斯犹他州的惠更斯市直辖市的乌德海德（Oudheid）和意大利（Utheiden）都设有办事处。 Beargumenteerd wordt dat een op de klassieke retoricageëntbegrip als'oogenblikkige beweeging'（een term van zijn leerling Van Hoogstraten：泰米尔人民报（Senecaans-Scaligeriaanse）悲剧。在zijn Latere Werk Vermijdt hij daarentegen elke beweging中，zich realiserend dat de uitbeelding van heftige beweging de overtuigingskracht van het stilstaande beeld ondermijnt中，en dwingt hij de toeschouwer zich in in leven在内门。 Het krachtig betrekken van de toeschouwer bij het voorgestelde door middel van een自由基e'naar het leven'ideologie，waarmee hij zich in een Noordelijke traditie plaatste，stond voor Rembrandt altijgroandévladanvédénakéntiákdeti 。
展开▼
